Olaf van Tilburg is een van de oudgedienden bij R&Z. Na zijn studie Nederlands begon hij als zelfstandig tekstschrijver. Dat was jarenlang ‘pure letterliefde in een professioneel jasje’. Maar toen rond 2003 de economie in een fikse dip zat, werd het steeds lastiger om aan opdrachten te komen.
Hij schreef diverse bureaus aan. R&Z reageerde en na een geslaagde proefopdracht ging het snel. ‘Ik begon met 20 uur en toen er weer opdrachten van mijn eigen bureautje binnendruppelden, deed ik die er eerst nog tussendoor. Maar 20 uur werd 32 en daarna 36 uur. Zo werd ik ingelijfd, al had ik dat toen niet door.’
Hilarisch hoogtepunt
Gevraagd naar zijn mooiste herinnering aan R&Z zegt Olaf direct: ‘Discobowlen! Dat was een hilarisch bedrijfsuitje. Alle R&Z-ers verkleed als groovende soulbrothas en sisters. We waren verreweg de oudste deelnemers, 30-plus kantoorpikkies tussen louter studentenvolk. Ik heb helemaal niks met disco, maar dit was slammin’. We scoorden de ene strike na de andere. Maar dat kan ook nostalgische achterafcorrectie zijn. Het ging ons in ieder geval beter af dan die keer in de escaperoom. Onze hermetische focus op het klaren van welke klus dan ook, normaliter toch een van onze sterkste kanten, werkte daar niet. We kwamen er letterlijk en figuurlijk niet uit.’
Helemaal thuis
Als het aan Olaf ligt, gaat hij nooit meer weg: ‘Ik blijf tot het einde.’ Hij voelt zich helemaal thuis bij R&Z en schrijven verveelt hem nooit. ‘Het spel met taal blijft fascinerend. Zolang mensen een goed verhaal nodig hebben, teken ik dat graag op. Ik heb wel geleerd te relativeren. Tuurlijk, er zijn vaak genoeg stresssituaties op het werk. Deadlines, wensen van mensen, leuke uitdagingen, onmogelijke uitdagingen. We doen ons uiterste best. Vrijwel altijd met succes. En als het ‘ns fout gaat, dan is dat klote. Maar er vallen in ons werk geen doden. En er is ook nog een leven buiten het werk.
Dit jaar bestaat R&Z 30 jaar. In de serie “30 jaar R&Z, 30 jaar mensenwerk” blikten we terug op afgelopen jaren, met oude bekenden en nieuwere gezichten. Met Olaf sluiten we de serie af.
Lees ook alle andere verhalen uit de serie:
Joris van Meel: ‘Ben geen type om 40 uur per week op dezelfde stoel te zitten’
Evelyn Fransen: ‘‘Dit is nu mijn werk, dacht ik. En het voelde precies goed.’
Ellen Kraft: ‘Academisch schrijven werd er meteen uitgehamerd’
Roel van Dooren: ‘Mijn tweede werkervaring werd alles wat de eerste niet was’
Eva Werkman: ‘Een ervaren, hechte en gezellige club mensen’
Hans Klip: van zolderkamer tot ministerie
Tessy van Rossum: ‘R&Z is de plek waar ik het vak leerde’
Herman Heringa: ‘Diepgang, daadkracht en duidelijkheid’
Shimen Dankaart-Chang: ‘Samen tot een verhaal komen om trots op te zijn’
Sebastiaan de Kroon: ‘Geen goed verhaal zonder inhoud’
René Ravestein: ‘In mijn eentje werken vond ik veel te saai’